Powrót Zbąszynia do Macierzy to niewątpliwie największe i najważniejsze wydarzenie XX wieku w historii naszego miasta. W środę, obchodziliśmy 98. rocznicę przyłączenia do granic Państwa Polskiego. Gościnnie w obchodach udział wziął pododdział honorowy 7. Dywizjonu Artylerii Konnej z 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej z Międzyrzecza.
Spójrzmy, co piszą kroniki na temat tamtych dni. 17 stycznia 1920 roku w obecności ówczesnego burmistrza Joachima Butza oraz starosty doktora Wacława Stefańskiego z Nowego Tomyśla sporządzono protokół oddania i przejęcia poszczególnych elementów administrowania miastem. W polskie ręce powróciły między innymi główna kasa miejska, kasa oszczędnościowa, szkoły ewangelicka i katolicka, miejskie sprzęty do gaszenia pożarów a także wyposażenie szpitala. Dwa dni później, 19 stycznia 1920 roku, do Zbąszynia zawitał generał Józef Dowbor-Muśnicki witany serdecznie i gościnnie przez mieszkańców, żołnierzy piechoty i artylerii a także przedstawicieli władz polskich miasta oraz dotychczasowych władz niemieckich. Tego dnia odbyła się uroczysta defilada a także obiad wydany na cześć generała w Strzelnicy.
Tegoroczne obchody rozpoczęła msza święta celebrowana przez Proboszcza Parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej – ks. Zbigniewa Piotrowskiego. Wspólna modlitwę w intencji poległych za Ojczyznę uświetniły śpiewy chóru strażackiego złożonego z przedstawicieli jednostek OSP gminy Zbąszyń.
Po zakończeniu mszy świętej zgromadzeni w korowodzie prowadzonym przez pododdział honorowy udali się przed Pomnik Powstańców Wielkopolskich na Plac Wolności, gdzie w obecności Burmistrza Zbąszynia – Tomasza Kurasińskiego meldunek dowódcy 7. Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej – pułkownikowi Marcinowi Strzeleckiemu złożył dowódca uroczystości – oficer sekcji Wojsk Rakietowych i Artylerii 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej – kapitan Michał Antosiewicz. Podniesienia flagi narodowej dokonali także żołnierze dywizjonu.
Wyjątkowym wydarzeniem było odsłonięcie tablicy z nawą ulicy Powstańca Wielkopolskiego Generała Michała Milewskiego, którego dokonała wnuczka patrona – Izabella Rüger w towarzystwie Proboszcza Parafii ks. Zbigniewa Piotrowskiego, Burmistrza Zbąszynia – Tomasza Kurasińskiego oraz Prezesa Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego – Maksymiliana Michalczaka. Uroczystość zakończyło złożenie kwiatów przed pomnikiem oraz odśpiewanie Pieśni Wojska Polskiego. Prowadzącym uroczystość był Starszy Chorąży Sztabowy – Krzysztof Piróg z 7. Dywizjonu Artylerii Konnej Wielkopolskiej.
Ostatnią częścią obchodów rocznicowych był koncert w Filharmonii Folkloru Polskiego w wykonaniu Orkiestry Kameralnej Capella Samotulinus zatytułowany Walcem przez świat (i nie tylko). W ramach koncertu gościnnie z orkiestrą wystąpił znakomity akordeonista zbąszyński – Piotr Strugała.
Biogram Michała Milewskiego patrona ulicy:
Michał Piotr Milewski urodził się 5 grudnia 1875 w Suwałkach, stolicy ówczesnej guberni suwalskiej, w rodzinie Kazimierza i Józefy z Brzozowskich. W czasie I wojny światowej służył jako oficer armii rosyjskiej.
W Powstaniu Wielkopolskim był dowódcą frontu zachodniego. 23 maja 1919 roku, na wniosek głównodowodzącego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim, Komisariat Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 55 mianował go pułkownikiem w piechocie ze starszeństwem. 11 czerwca 1919 roku został wyznaczony na stanowisko inspektora piechoty 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. 23 czerwca 1919 roku na wniosek głównodowodzącego, generała piechoty Józefa Dowbor-Muśnickiego, Komisariat Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 169 mianował go generałem podporucznikiem ze starszeństwem. 1 sierpnia 1919 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy I Brygady Strzelców Wielkopolskich, która po zjednoczeniu Wojska Wielkopolskiego z armią krajową została przemianowana na XXVII Brygadę Piechoty. Na czele tej brygady walczył na wojnie z bolszewikami. 22 maja 1920 roku Naczelny Wódz dekretem L. 2149 zatwierdził go w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 4 czerwca 1920 roku Minister Spraw Wojskowych, generał porucznik Józef Leśniewski rozkazem L. 1145.V zezwolił mu „korzystać tytularnie ze stopnia generała podporucznika”.
25 września 1921 roku został mianowany komendantem Obozu Warownego „Poznań”. Jego zastępcą był pułkownik Wacław Krupowicz, także oficer byłej armii rosyjskiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 67. lokatą w korpusie generałów. 15 września 1924 roku Minister Spraw Wojskowych, generał dywizji Władysław Sikorski zwolnił go ze stanowiska komendanta Obozu Warownego „Poznań” i pozostawił do swojej dyspozycji.
Później pełnił także m.in. funkcję komendanta Obozu Warownego „Brześć”. Następnie w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX. 14 stycznia 1926 roku Minister Spraw Wojskowych, generał broni Lucjan Żeligowski mianował go komendantem miasta Brześć nad Bugiem.
17 listopada 1926 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski mianował go członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Pod koniec życia mieszkał w Kielcach.
Generał Michał Milewski zmarł 28 listopada 1935 roku, spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
